Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

epistula or epistola

  • 1 epistula or epistola

        epistula or epistola ae, f, ἐπιστολή, a written communication, letter, epistle: Graecis litteris conscripta, Cs.: Verris ad Neronem: epistulam obsignare: mane dare, to send.—Plur., a letter, Ta.

    Latin-English dictionary > epistula or epistola

  • 2 epistola

    epistola (epistula), ae, f. [st2]1 [-] envoi d'une lettre. [st2]2 [-] lettre, missive, dépêche, message. [st2]3 [-] épître en vers. [st2]4 [-] écrit signé, engagement souscrit. [st2]5 [-] rescrit (d'un empereur).    - epistolam solvere: décacheter une lettre.    - Narcissus ab epistolis, Suet. Claud. 28: Narcisse, le secrétaire.    - epistolae = litterae: une lettre.
    * * *
    epistola (epistula), ae, f. [st2]1 [-] envoi d'une lettre. [st2]2 [-] lettre, missive, dépêche, message. [st2]3 [-] épître en vers. [st2]4 [-] écrit signé, engagement souscrit. [st2]5 [-] rescrit (d'un empereur).    - epistolam solvere: décacheter une lettre.    - Narcissus ab epistolis, Suet. Claud. 28: Narcisse, le secrétaire.    - epistolae = litterae: une lettre.
    * * *
        Epistola, huius epistolae, pen. corr. Plaut. Lettres missives, Une epistre.
    \
        Epistola ad aliquem. Cic. Lettres envoyees à aucun.
    \
        Mandato aliquo claudere epistolam. Ouid. Recommander quelque chose à la fin de ses lettres.
    \
        Inscripta epistola alicui. Cic. Lettres escriptes ou addressantes à aucun.

    Dictionarium latinogallicum > epistola

  • 3 epistula

    epistula (epistola), ae, f. (επιστολή), der Brief als Zuschrift, Sendschreiben (während litterae der Brief als Geschriebenes, als Schreiben), I) im allg.: ep. ab alqo, Cic.: ad alqm, Cic.: crebrae ab Othone ad Vitellium epistulae, Tac.: epistula minuscula, pusilla, Cic.: ep. longa, Plin. ep.: ep. Graecis litteris conscripta, Caes.: Graeca epistula Cicerei cuiusdam ad Satrium missa, Brut. in Cic. ep.: epistula ad alqm scripta, Quint.: epistula ad alqm missa ab alqo, Sen.: commercium epistularum, Vell. u. Sen.: epistulam scribere alci od. ad alqm, Fronto: epistulam alci dare (einhändigen, mitgeben), Cic.: epistulam mane dare, absenden (v. Briefschreiber), Cic. (u. so tres epistulae eodem abs te datae tempore, Cic.): epistulam inscribere alci, an einen richten, Cic.: vincula epistulae laxare, Nep.: dass. epistulam solvere, Nep.: epistulam reddere (abgeben, zustellen), Cic., alci, Vell.: venio ad tuas litteras, quas pluribus epistulis accepi, d.i. in mehreren Sendungen, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 3. § 8: dah. ab epistulis, Sekretär, Suet. Claud. 28. Tac. ann. 15, 36. – Plur. epistulae ( wie litterae u. im Griech. επιστολαί), v. einem Schreiben, Tac., Plin. ep. u. Iustin.; vgl. Schäfer Plin. ep. 10, 5, 1. Benecke Iustin. 11, 8, 5. – II) insbes., der Erlaß, das Reskript des Kaisers, Plin. ep. u. Frontin.

    lateinisch-deutsches > epistula

  • 4 epistula

    epistula (epistola), ae, f. (επιστολή), der Brief als Zuschrift, Sendschreiben (während litterae der Brief als Geschriebenes, als Schreiben), I) im allg.: ep. ab alqo, Cic.: ad alqm, Cic.: crebrae ab Othone ad Vitellium epistulae, Tac.: epistula minuscula, pusilla, Cic.: ep. longa, Plin. ep.: ep. Graecis litteris conscripta, Caes.: Graeca epistula Cicerei cuiusdam ad Satrium missa, Brut. in Cic. ep.: epistula ad alqm scripta, Quint.: epistula ad alqm missa ab alqo, Sen.: commercium epistularum, Vell. u. Sen.: epistulam scribere alci od. ad alqm, Fronto: epistulam alci dare (einhändigen, mitgeben), Cic.: epistulam mane dare, absenden (v. Briefschreiber), Cic. (u. so tres epistulae eodem abs te datae tempore, Cic.): epistulam inscribere alci, an einen richten, Cic.: vincula epistulae laxare, Nep.: dass. epistulam solvere, Nep.: epistulam reddere (abgeben, zustellen), Cic., alci, Vell.: venio ad tuas litteras, quas pluribus epistulis accepi, d.i. in mehreren Sendungen, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 3. § 8: dah. ab epistulis, Sekretär, Suet. Claud. 28. Tac. ann. 15, 36. – Plur. epistulae ( wie litterae u. im Griech. επιστολαί), v. einem Schreiben, Tac., Plin. ep. u. Iustin.; vgl. Schäfer Plin. ep. 10, 5, 1. Benecke Iustin. 11, 8, 5. – II) insbes., der Erlaß, das Reskript des Kaisers, Plin. ep. u. Frontin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epistula

  • 5 epistula

    ĕpistŭla (also in Cic. and ante- and post-class., ĕpistŏla, Corss. Ausspr. 2, 141; but cf. Brambach, Hülfsb. p. 35 sq. Ritschl, Opusc. 2, 493 note), ae, f., = epistolê.
    I.
    In gen., a written communication, a letter, epistle (cf.:

    litterae, codicilli): venio nunc ad tuas litteras, quas pluribus epistolis accepi,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 8; Plaut. Bacch. 3, 6, 32; 4, 9, 83; id. Mil. 4, 6, 10 et saep.; Cic. Phil. 2, 31; id. Verr. 2, 3, 69 fin.; id. Fam. 2, 4 et saep.; Hor. Ep. 2, 2, 22; Ov. H. 15, 219; 17, 1; 18, 217 et saep.:

    epistolam obsignare,

    Cic. Att. 8, 6, 1:

    Narcissus ab epistolis,

    the secretary, Suet. Claud. 28; cf. ab.—In the plur.:

    epistulae (cf. litterae), of a single letter (post-class.),

    Just. 1, 6, 1; 11, 12, 9; Plin. Ep. 10, 5, 1 al.; Tac. A. 1, 30; cf.:

    unis aut binis epistolis,

    Mamert. Grat. Act. Jul. 9, 2.—
    II.
    In partic., an imperial letter or reply, stating the emperor's will as law (cf.:

    rescriptum, decretum, edictum),

    Just. Inst. 1, 2, 6; Front. Aq. 105 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > epistula

  • 6 epistola

    epistola, s. epistula.

    lateinisch-deutsches > epistola

  • 7 epistola

    epistola, s. epistula.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epistola

  • 8 epistola

        epistola    see epistula.
    * * *
    letter/dispatch/written communication; imperial rescript; epistle; preface

    Latin-English dictionary > epistola

  • 9 epistola

    ĕpīstŏla, ae, v. epistula.

    Lewis & Short latin dictionary > epistola

  • 10 Epistula non erubescit

    Письмо не краснеет.
    Цицерон, "Письма близким", V, 12, 1: Coram me tecum eadem haec agere saepe conantem deterruit pudor quidam paene subrusticus, quae nunc exprimam absens audacius, epistula enin non erubescit "При встречах с тобой мне часто хотелось сказать тебе об этом, но меня удерживал какой-то едва ли не дикарский стыд; теперь, находясь вдали, я буду более откровенным - ведь письмо не краснеет".
    - Цицерон обращается к историку Л. Луккею [ В традиционном произношении Лукцей. - авт. ] с просьбой прославить его имя в своих сочинениях.
    Даю полную волю руке моей писать то, чего никогда не сказал бы Вам мой язык, потому, что чувствую, что мне так же бы трудно было хвалить Вас в глаза, как и оскорбить: epistola non rubescit [ Rubescit отличается от erubescit только видовым оттенком. - авт. ], слыхал я от латинистов, и потому спешу Вам сказать, что бесконечно и глубоко люблю и уважаю Вас. (В. Г. Белинский - А. М. Бакунину.)
    Я не знаю Вашей невесты, но уверен, что она - сестра Вашим сестрам. Передайте ей мой простой, задушевный привет, какой, думаю имеет священное право сделать человек человеку без всяких других прав. Я этого не выговорил бы в глаза, но epistola non erubescit, письмо не краснеет, по. самому близкому переводу. Я робок с женщинами: никого так не люблю, как их. Сила женственности самая страшная из всех сил. (В. Г. Белинский - Н. А. Бакунину, 28.XI 1842.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Epistula non erubescit

  • 11 epistola

    ae f. (греч.) v. l. = epistula

    Латинско-русский словарь > epistola

  • 12 grandis

    grandis, e, adj. [cf. gradus; also Germ. gross; Engl. great], full-grown, large, great, full, abundant (class.; most freq. of things; for syn. cf.: magnus, ingens, amplus, procerus, vastus, enormis).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ita, quicquid (olerum) erat, grande erat,

    Plaut. Cas. 5, 2, 35; cf.:

    ager novatus et iteratus, quo meliores fetus possit et grandiores edere,

    Cic. de Or. 2, 30, 131:

    quae seges grandissima atque optima fuerit,

    Varr. R. R. 1, 52; 1: farra, old poet. ap. Macr. S. 5, 20 fin.:

    frumenta,

    Verg. A. 4, 405:

    hordea,

    id. E. 5, 36:

    lilia,

    id. ib. 10, 25:

    ilex,

    Sall. J. 93, 4; cf.:

    et antiqua robora,

    Quint. 10, 1, 88:

    grandissimum alicae genus,

    Plin. 18, 11, 29, § 112:

    grandissimae olivae,

    id. 15, 3, 4, § 15 et saep.:

    litterae (opp. minutae),

    Plaut. Bacch. 4, 9, 68; cf.:

    epistola sane grandis,

    Cic. Att. 13, 21, 1:

    sane grandes libri,

    id. Rep. 3, 8:

    grandiores libri,

    id. Att. 13, 13, 1:

    verbosa et grandis epistula,

    Juv. 10, 71:

    erat incisum grandibus litteris,

    Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74:

    corpora,

    Lucr. 6, 303:

    saxa,

    id. 1, 289; Caes. B. G. 7, 23, 2; 7, 46, 3; cf.:

    cervi eminentes,

    id. ib. 7, 72, 4:

    tumulus terrenus,

    id. ib. 1, 43, 1:

    vas,

    Cic. Verr. 2, 4, 21, § 47; cf.

    patella,

    id. ib. §

    46: speculum,

    Quint. 11, 3, 68:

    cothurni,

    Hor. A. P. 80:

    lumina,

    Ov. M. 5, 545; cf.

    membra,

    id. ib. 10, 237:

    ossa,

    id. ib. 9, 169:

    conchae,

    Cic. N. D. 2, 48, 123:

    rhombi,

    Hor. S. 2, 2, 95; cf.:

    opes grandiores,

    Plin. 11, 16, 16, § 47:

    smaragdi,

    Lucr. 4, 1126:

    divitiae,

    id. 5, 1118; cf.:

    alicui grandem pecuniam credere,

    Cic. Rab. Post. 2, 4:

    pecunia,

    id. Verr. 1, 9, 24; id. Fam. 13, 61; Sall. C. 49, 3; Liv. 10, 46, 10; 27, 20, 7; 32, 40, 9; Suet. Aug. 12; id. Ner. 24; cf.

    faenus,

    Cic. Fl. 21, 51:

    aes alienum,

    Sall. C. 14, 2; 24, 3; Plin. 7, 38, 39, § 127; cf.

    also: donativum grandius solito,

    Suet. Galb. 16:

    cenae,

    Quint. 10, 1, 58; cf.

    convivium,

    id. 11, 2, 12:

    amiculum grandi pondere,

    Cic. N. D. 3, 34, 83; cf.:

    grande pondus argenti,

    id. Caecin. 4, 12:

    grande onus exiguo formicas ore gerentes,

    Ov. M. 7, 625:

    elementa,

    bulky, massive, heavy, id. ib. 1, 29.—In neutr. as grandia ingrediens, advancing with great strides: makra bibas, Gell. 9, 11, 5:

    grandia incedens,

    Amm. 22, 14.—
    B.
    Of persons, grown up, big, tall; and more freq. pregn., advanced in years, aged, old; also with natu or aevo.
    (α).
    Absol.:

    an sedere oportuit domi virginem tam grandem,

    Ter. Ad. 4, 5, 39:

    videras grandis jam puer bello Italico, etc.,

    Cic. Pis. 36, 87:

    nobilis ut grandi cecinit Centaurus alumno (i. e. Achilli),

    Hor. Epod. 13, 11:

    (Q. Maximus) et bella gerebat ut adolescens, cum plane grandis esset, etc.,

    Cic. de Sen. 4, 10; cf. Lucr. 2, 1164:

    legibus annalibus cum grandiorem aetatem ad consulatum constituebant, adolescentiae temeritatem verebantur, etc. (shortly after: progressus aetatis),

    a more advanced age, Cic. Phil. 5, 17, 47; so,

    grandior aetas,

    Ov. M. 6, 28; 7, 665:

    quandoquidem grandi cibus aevo denique defit,

    Lucr. 2, 1141:

    metuens virgae jam grandis Achilles cantabat,

    Juv. 7, 210.—
    (β).
    With natu or aevo:

    non admodum grandis natu, sed tamen jam aetate provectus,

    Cic. de Sen. 4, 10; so,

    grandis natu,

    id. Verr. 2, 5, 49, § 128; id. Rosc. Com. 15, 44; Plin. Ep. 8, 23, 7; Suet. Ner. 34; id. Aug. 89; Hor. Ep. 1, 7, 49; cf.:

    in aetate consideratur puer an adolescens, natu grandior an senex,

    Cic. Inv. 1, 24, 35; so,

    grandior natu,

    Plaut. Aul. 2, 1, 37:

    grandi jam natu vexatus,

    Suet. Aug. 53:

    grandis aevo parens,

    Tac. A. 16, 30 fin.; cf.:

    jam grandior aevo genitor,

    Ov. M. 6, 321.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., great, strong, powerful: subsellia grandiorem et pleniorem vocem desiderant. Cic. Brut. 84, 289:

    vox (opp. exigua),

    Quint. 11, 3, 15:

    perspicuo et grandi vitio praeditum exemplum,

    Cic. Inv. 1, 47, 88; cf.:

    exemplis grandioribus uti,

    id. Div. 1, 20, 39:

    de rebus grandioribus dicere,

    id. Fin. 3, 5, 19:

    supercilium,

    lofty, Juv. 6, 169:

    Maecenas, mearum Grande decus columenque rerum,

    Hor. C. 2, 17, 4:

    ingenium,

    Ov. M. 6, 574:

    certamen,

    Hor. C. 3, 20, 7:

    munus,

    id. ib. 2, 1, 11:

    praemia meritorum,

    id. Ep. 2, 2, 38:

    carmen,

    Juv. 6, 636:

    malum,

    Hor. S. 2, 1, 49:

    lethargus,

    id. ib. 2, 3, 145:

    alumnus,

    noble, id. Epod. 13, 11:

    si metit Orcus Grandia cum parvis,

    id. Ep. 2, 2, 179; so absol.:

    grandia,

    id. C. 1, 6, 9; id. A. P. 27.—
    B.
    In partic., of style, great, grand, lofty, sublime:

    genus quoque dicendi grandius quoddam et illustrius esse adhibendum videtur,

    Cic. de Or. 2, 82, 337:

    grande atque robustum genus dicendi (opp. subtile),

    Quint. 12, 10, 58:

    causae (opp. pusillae),

    id. 11, 3, 151:

    antiqua comoedia,

    id. 10, 1, 65:

    grandia et tumida themata,

    id. 2, 10, 6:

    sententiae,

    id. 2, 11, 3:

    grandia elate, jucunda dulciter, moderata leniter canit,

    id. 1, 10, 24.—Of the speaker: (oratores Thucydidi aequales) grandes erant verbis, crebri sententiis, compressione rerum breves, [p. 824] Cic. Brut. 7, 29; cf.:

    Thucydides rerum gestarum pronunciator sincerus et grandis,

    id. ib. 83, 287:

    causidicus amplus atque grandis,

    id. Or. 9, 30:

    quo grandior sit et quasi excelsior orator,

    id. ib. 34, 119:

    oratores, alii grandes aut graves aut copiosi,

    id. Opt. Gen. 1, 2:

    multis locis grandior (Lysias),

    id. ib. 3, 9:

    fiunt pro grandibus tumidi,

    Quint. 10, 2, 16; 10, 1, 77.— Adv.: in two forms.
    A.
    grandĭter (acc. to II.), greatly, strongly, very ( poet. and in postAug. prose):

    quamvis grandius ille (Alcaeus) sonet,

    sublimely, Ov. H. 15, 30:

    illud mihi inter maxima granditer cordi est,

    exceedingly, Sid. Ep. 7, 4:

    frugi pater,

    id. ib. 2:

    affectus,

    Aug. Conf. 1, 9.—
    B.
    grandō (rare and poet.), the same:

    grande fremens,

    strongly, aloud, Stat. Th. 12, 684: grande sonat. Juv. 6, 517.

    Lewis & Short latin dictionary > grandis

См. также в других словарях:

  • epistola — /e pistola/ s.f. [dal lat. epistŭla o epistola, gr. epistolḗ, der. di epistéllo inviare ], lett. [comunicazione scritta che si spedisce: le e. di San Paolo ] ▶◀ lettera, (lett.) missiva …   Enciclopedia Italiana

  • epistola — epìstola ž DEFINICIJA 1. a. ekspr. poruka, pismo s općim sadržajem; poslanica b. u antičkoj i renesansnoj književnosti, česta književna forma, ob. u stihovima 2. kršć. a. u Novom zavjetu apostolsko pismo, poslanica b. dio mise, prije evanđelja… …   Hrvatski jezični portal

  • Epístola — (Del lat. epistula < gr. epistole.) ► sustantivo femenino 1 Carta, escrito que se escribe y envía a una persona: ■ ¡menuda epístola me mandó! SINÓNIMO misiva 2 LITERATURA Composición poética dirigida a una segunda persona real o fingida con… …   Enciclopedia Universal

  • Epistula de litteris colendis — Die Epistula de litteris colendis von 784/85 ist ein wahrscheinlich von Alkuin verfasstes Sendschreiben Karls des Großen, das ursprünglich an Abt Baugulf von Fulda gerichtet war, dann aber zur weiteren Verbreitung in leicht überarbeiteter Fassung …   Deutsch Wikipedia

  • epístola — {{#}}{{LM E15642}}{{〓}} {{SynE16050}} {{[}}epístola{{]}} ‹e·pís·to·la› {{《}}▍ s.f.{{》}} Carta o misiva que se escribe a alguien: • Del Nuevo Testamento, la lectura que más me gusta es la Epístola de san Pablo a los Efesios.{{○}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • epistola — e·pì·sto·la s.f. 1. CO lettera, missiva, spec. in riferimento alla corrispondenza di scrittori antichi: le epistole di Cicerone, di Dante | TS eccl. le lettere degli Apostoli che fanno parte del Nuovo Testamento: le epistole di san Paolo | CO… …   Dizionario italiano

  • ПИСЬМО, ЭПИСТОЛА — •Epistŏla (epistula), Письма у греков и римлян писались известного рода черными чернилами (тушем) на деревянных дощечках, покрытых воском (tabellae, pugillares, см. Diptycha), или на папирусе (charta). Затем бумага складывалась, а дощечки… …   Реальный словарь классических древностей

  • Письмо —    • Epistŏla (epistula),          Письма у греков и римлян писались известного рода черными чернилами (тушем) на деревянных дощечках, покрытых воском (tabellae, pugillares, см. Diptycha, Диптих), или на папирусе (charta). Затем бумага… …   Реальный словарь классических древностей

  • АФАНАСИЙ I ВЕЛИКИЙ — [Греч. ̓Αθανάσιος ὁ Μέγας] (ок. 295, Александрия? 2.05.373, там же), cвт. (пам. 18 янв., 2 мая), еп. Александрийский (с 8 июня 328), великий отец и учитель Церкви. Свт. Афанасий Великий. Фреска собора мон ря прп. Антония Великого в Египте. XIII в …   Православная энциклопедия

  • Roger Bacon — Pour les articles homonymes, voir Bacon. Roger Bacon Roger Bacon (1214 1294), surnommé Doctor mirabilis (« Docteur admirable ») en raison de sa science …   Wikipédia en Français

  • Кводвультдеус — Quodvultdeus Рождение: в конце IV века Смерть: 454 год(0454) …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»